Giovanni da Pian del Carpine
Giovanni da Pian del Carpine (ok. 1182 – 1 sierpnia 1252) był włoskim podróżnikiem i franciszkaninem, jednym z pierwszych towarzyszy św. Franciszka. Jako legat papieski, dotarł do Mongolii, co czyni go jednym z pierwszych Europejczyków, którzy zbadali ten region.
Życiorys
Giovanni urodził się w Pian del Carpine (dzisiejsza Magione w Umbrii). W młodości dołączył do św. Franciszka, co przyczyniło się do rozwoju Zakonu. Pełnił różne funkcje, w tym kustosza Saksonii oraz prowincjała Niemiec, Hiszpanii i Kolonii.
W 1241 roku Europa stanęła w obliczu inwazji mongolskiej, która, mimo przerażenia, stworzyła szansę na sojusz przeciwko islamowi. Papież Innocenty IV wyznaczył Giovanniego da Pian del Carpine na lidera misji katolickiej w Mongolii, mimo jego zaawansowanego wieku (około 65 lat). Jako legat papieski, dostarczył list Cum non solus do tatarskiego chana.
Giovanni wyruszył w podróż 16 kwietnia 1245 roku z Lyonu, w towarzystwie brata Stefana z Czech. W Wrocławiu dołączył do nich Benedykt Polak. Dotarli do Batu-chana nad Wołgą w kwietniu 1246 roku, a następnie do obozu wielkiego chana 22 lipca 1246 roku, gdzie byli świadkami ceremonii objęcia tronu przez Gujuka, wnuka Czyngis-Chana. Gujuk odrzucił papieską propozycję chrześcijaństwa. Po powrocie, w listopadzie 1246 roku, dotarli do Kijowa w czerwcu 1247 roku, gdzie zostali entuzjastycznie przyjęci.
Po zakończeniu misji Giovanni został mianowany arcybiskupem Baru (Antivari) w Czarnogórze. Zmarł 1 sierpnia 1252 roku. Jest autorem dzieła Historia Mongalorum, które jest relacją z jego podróży.
Bibliografia
- Jan di Piano Carpini, Historia Mongołów, w: Spotkanie dwóch światów. Stolica Apostolska a świat mongolski w połowie XIII wieku. Relacje powstałe w związku z misją Jana di Piano Carpiniego do Mongołów, pod red. Jerzego Strzelczyka, Poznań 1993, s. 116-223.
