Karakorum – Stolica Imperium Mongolskiego
Karakorum była stolicą Imperium Mongolskiego w XIII wieku. Jej początki sięgają 1220 roku, kiedy to Czyngis-chan założył bazę wojskową. W 1234 roku, za panowania wielkiego chana Ugedeja, miasto stało się stolicą. Karakorum zlokalizowano w północnej Mongolii nad rzeką Orchon, w regionie o znaczeniu historycznym, będącym siedzibą władców koczowniczych od czasów Xiongnu.
Rozwój miasta
Ugedej przyczynił się do rozbudowy Karakorum, które stało się rozległym ośrodkiem, choć nie było gęsto zabudowane. W mieście znajdowały się:
- Pałac wielkiego chana
- Dwory innych książąt i dostojników
- Dzielnica kupiecka, zamieszkiwana głównie przez muzułmanów
- Dzielnica rzemieślnicza, w której przeważali Chińczycy
W Karakorum można było spotkać rzemieślników z krajów Azji Zachodniej, Bliskiego Wschodu oraz Europy. W 1264 roku chan Kubilaj przeniósł stolicę do Zhongdu (Pekin), znanego jako Chanbałyk. W 1388 roku miasto zostało zdobyte i częściowo zniszczone przez wojska chińskie.
Ruiny i Dziedzictwo
Obecnie ruiny Karakorum znajdują się na terytorium Mongolii i są częścią krajobrazu kulturowego Doliny Orchon, wpisanego na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W pobliżu ruin znajduje się miasteczko Karakorum oraz klasztor lamajski Erdenedzuu chijd, założony w 1586 roku.
Bibliografia
- Stanisław Kałużyński – Imperium mongolskie, Warszawa 1970.
- Stanisław Kałużyński – Dawni Mongołowie, Warszawa 1983.
