Gyula Illyés
Gyula Illyés (2 listopada 1902 – 15 kwietnia 1983) był węgierskim pisarzem, poetą i publicystą, urodzonym w Felső-Rácegrespuszta. Pochodził z rodziny folwarcznej, a jego ojciec był kowalem dworskim. Edukację kontynuował w Budapeszcie i Paryżu.
Życiorys
Illyés był aktywny w lewicowym ruchu studenckim i brał udział w rewolucji węgierskiej w 1919 roku. W czasie II wojny światowej współpracował z gazetą „Nyugat”. Po wojnie zasiadł w parlamencie z ramienia Narodowej Partii Chłopskiej, jednak po dojściu stalinistów do władzy wycofał się z życia publicznego. W swoich dziełach często poruszał temat uciskanych chłopów.
W 1969 roku objął stanowisko wiceprezesa międzynarodowego Pen-Clubu. Otrzymał liczne nagrody, w tym trzykrotnie Nagrodę Kossutha (1948, 1953, 1970) oraz nagrodę Herdera w 1970 roku.
Twórczość
Illyés był autorem różnorodnych form literackich, w tym:
- zbiory wierszy
- powieści, takie jak Obiad w pałacu i Lud Puszty
- proza eseistyczna, np. W łodzi Charona
- dramaty
- eseje
- reportaże
- monografia Petöfi Sándor
Podsumowanie
Gyula Illyés to znacząca postać węgierskiej literatury XX wieku, której prace odzwierciedlają problemy społeczne i polityczne swojego czasu. Jego twórczość, bogata w różnorodne formy literackie, pozostaje istotnym elementem dziedzictwa kulturowego Węgier.
