Pingwin królewski (Aptenodytes patagonicus)
Pingwin królewski to duży nielotny ptak wodny z rodziny pingwinów, zamieszkujący chłodne oceany półkuli południowej. Gniazduje na obrzeżach Antarktydy oraz na Falklandach i innych wyspach w tym regionie. Jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych gatunków pingwinów, obok pingwina cesarskiego.
Systematyka i zasięg występowania
Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny uznaje pingwina królewskiego za gatunek monotypowy, chociaż niektórzy badacze wyróżniają dwa podgatunki:
- A. p. patagonicus – występujący na Falklandach, Georgii Południowej i w południowym Chile.
- A. p. halli – zamieszkujący oceany południowe od Wyspy Mariona po Macquarie.
Największe kolonie lęgowe znajdują się na Georgii Południowej oraz Wyspach Crozeta, Kerguelena, Macquarie i Heard.
Morfologia
Pingwin królewski jest drugim co do wielkości gatunkiem pingwina, osiągając długość ciała około 90 cm i masę 11–15 kg. Nie występują różnice w ubarwieniu między płciami. Upierzenie jest jasnoszare na szyi i barkach, ciemnoszare z granatowym połyskiem na grzbiecie, a brzuch jest biały. Pisklęta mają brązowe lub bladopomarańczowe upierzenie do momentu pierzenia.
Ekologia i zachowanie
Pingwiny królewskie zamieszkują chłodne wody wokół Antarktydy. Nie budują gniazd, lecz tworzą duże kolonie na plażach. Samica składa jedno jajo co dwa lata, a czasami dwa lęgi w ciągu trzech lat. Jajo waży około 310 g i jest wysiadywane przez oboje rodziców przez około 55 dni. Po wykluciu pisklęta są trzymane przez rodziców przez 30–40 dni, zanim będą w stanie samodzielnie regulować temperaturę ciała.
Rodzice polują w tym czasie, niekiedy pozostawiając młode bez pokarmu przez dłuższy czas, co może prowadzić do utraty masy ciała. Pisklęta osiągają dojrzałość płciową po trzech latach.
Pożywienie
Pingwiny królewskie żywią się rybami, krylem, skorupiakami i kałamarnicami, nurkując zazwyczaj na głębokości od 150 do 300 m.
Status
Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), pingwin królewski ma status gatunku najmniejszej troski, z populacją szacowaną na około 1,1 miliona par lęgowych.
