„`html
Julian Tokarski
Julian Tokarski (29 marca 1883 – 17 października 1961) był polskim geologiem, petrografem i gleboznawcą. Uzyskał tytuł doktora filozofii, był profesorem mineralogii i petrografii oraz członkiem Polskiej Akademii Umiejętności i Polskiej Akademii Nauk.
Życiorys
Tokarski uczęszczał do gimnazjum w Brodach i Stryju, gdzie w 1901 roku zdał egzamin dojrzałości. Początkowo planował studiować historię na Uniwersytecie Lwowskim, ale ostatecznie wybrał nauki geologiczne, uzyskując doktorat w 1905 roku na podstawie pracy „O diamentach marmaroskich”. W 1914 roku habilitował się, a od 1919 roku był profesorem Uniwersytetu Lwowskiego oraz Politechniki Lwowskiej od 1920 roku. W 1936 roku został dziekanem Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Jana Kazimierza.
W czasie sowieckiej okupacji Lwowa kontynuował działalność naukową, a po II wojnie światowej pracował na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Akademii Górniczo-Hutniczej. Był członkiem korespondentem PAU (1938) i członkiem czynnym PAN (1945), a także członkiem tytularnym (1952) i rzeczywistym (1957) PAN.
Tokarski prowadził badania nad fosforytami, lessami oraz skałami krystalicznymi Tatr i Wołynia. Przez kilka lat był prezesem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal Dziesięciolecia Polski Ludowej. Zmarł w Krakowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Upamiętnienie
W Miasteczku Studenckim AGH znajduje się ulica jego imienia.
Publikacje
- Parageneza soli kamiennej, gipsu i syngenitu (1913)
- Zagadnienia fosforytów niezwiskich (1931)
- Zagadnienie Prakarpat (1935)
- Nowoczesne metody badań minerałów glebowych (1958)
„`
