Karol de Foucauld
Karol de Foucauld (1858–1916) był francuskim trapistą, misjonarzem i eremitą, który spędził wiele lat wśród muzułmańskich Tuaregów w Algierii. Jego działalność przyczyniła się do stworzenia słownika tuaresko-francuskiego oraz przetłumaczenia Ewangelii na język tuareski. Po jego śmierci powstało Zgromadzenie Małych Braci Jezusa, a później Zgromadzenie Małych Sióstr Jezusa, oparte na jego regule zakonnej.
Życiorys
Lata 1858–1885
Karol urodził się w katolickiej rodzinie arystokratycznej. Po śmierci rodziców był wychowywany przez dziadków. Ukończył szkołę jezuitów, a następnie wstąpił do szkoły oficerskiej. Jako oficer brał udział w kampanii w Algierii, gdzie zdobył odznaczenia. Po opuszczeniu wojska podróżował po Maroku, pisząc książkę „Reconnaissance au Maroc”, za którą otrzymał złoty medal od Francuskiego Towarzystwa Geograficznego.
Lata 1886–1901
W 1886 roku doświadczył nawrócenia. Wstąpił do zakonu trapistów, gdzie przyjął imię Maria-Alberyk. Po zakończeniu nowicjatu rozpoczął studia teologiczne. W 1897 roku zdecydował się na życie pustelnicze, przybywając do Ziemi Świętej, gdzie pracował w klasztorze Klarysek. W 1901 roku przyjął święcenia kapłańskie.
Lata 1901–1916
Jako ksiądz pracował w Algierii, gdzie zajmował się działalnością charytatywną i redagowaniem reguły dla sióstr. W 1904 roku osiedlił się w Tamanrasset, gdzie żył wśród Tuaregów, zajmując się pracami fizycznymi oraz lingwistyką. W 1915 roku zbudował fort dla miejscowej ludności. Zginął 1 grudnia 1916 roku, zastrzelony przez Senussów.
Beatyfikacja i kanonizacja
Proces beatyfikacji Karola de Foucauld zakończył się w 2003 roku, a beatyfikacja miała miejsce w 2005 roku. W 2020 roku papież Franciszek uznał cud za wstawiennictwem błogosławionego, co doprowadziło do jego kanonizacji, która odbyła się 15 maja 2022 roku. Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 1 grudnia.
Dziedzictwo
Karol de Foucauld pozostawił po sobie znaczące dziedzictwo, w tym słownik francusko-tuareski oraz pisma dokumentujące jego duchową drogę. Jego duchowość, nazywana nazaretańską, opiera się na czterech zasadach:
- życie ukryte – naśladowanie cnót Jezusa i Świętej Rodziny
- kontemplacja – wzór w życiu ukrytym Jezusa
- obecność w świecie – realizacja życia ukrytego w codzienności
- miłość bliźniego – praktyczne wdrażanie powyższych zasad
