„`html
Kolczatka australijska
Kolczatka australijska, znana również jako Tachyglossus aculeatus, została po raz pierwszy opisana przez George’a Shawa w 1792 roku. Jej miejsce typowe to Sydney, Australia. Nazwa rodzajowa pochodzi z greckiego i oznacza „szybki język”, co nawiązuje do sposobu, w jaki kolczatka łapie owady.
Taksonomia
Gatunek ten obejmuje pięć podgatunków:
- T. a. aculeatus
- T. a. acanthion
- T. a. lawesii
- T. a. multiaculeatus
- T. a. setosus
Morfologia
Kolczatka ma krępą, niemal kulistą budowę ciała. Długość ciała wynosi 30–45 cm, a ogon ma długość około 6 cm. Jej ryjek jest długi, zakończony małym otworem gębowym, a język osiąga długość do 18 cm, co umożliwia skuteczne chwytanie owadów. Ubarwienie jest czarne z jasnymi kolcami, a na brzuchu znajdują się włosy.
Zachowanie i tryb życia
Kolczatki prowadzą samotniczy tryb życia. Posiadają dobrze rozwinięty węch i słuch, natomiast ich wzrok jest słaby. W trudnych warunkach mogą zapadać w torpor, a podczas zagrożenia podnoszą kolce i zwijają się w kulkę. Hibernują od wczesnej jesieni do późnej wiosny, redukując temperaturę ciała do 8–10°C.
Rozmnażanie
Zapłodnienie zachodzi w jajowodzie, a ciąża trwa od 21 do 28 dni. Samica składa zwykle jedno jajo, które wysiaduje przez około 10 dni.
Termoregulacja
Kolczatki są stałocieplne, utrzymując temperaturę ciała na poziomie około 32°C. Zmiany temperatury, szczególnie wzrost powyżej 34°C, mogą prowadzić do przegrzania. W cieplejsze dni zmieniają tryb życia na nocny, unikając słońca.
Status i zagrożenia
Według IUCN kolczatka australijska jest uznawana za gatunek najmniejszej troski (LC) dzięki szerokiemu zakresowi tolerancji środowiskowej oraz występowaniu w obszarach chronionych.
„`
