Plac Bankowy w Warszawie
Plac Bankowy to centralny plac w Warszawie, zlokalizowany pomiędzy aleją „Solidarności” a ulicami Senatorską i Elektoralną.
Historia
Plac powstał w 1825 roku na terenie dziedzińca pałacu Ogińskich, w ramach budowy trzech znaczących gmachów zaprojektowanych przez Antonia Corazziego: Pałacu Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu, Pałacu Ministra Skarbu oraz Gmachu Giełdy i Banku Polskiego. Początkowo miał trójkątny kształt, z centralnym skwerem, na którym w 1910 roku ustawiono fontannę przeniesioną z Krakowskiego Przedmieścia.
W czasie II wojny światowej miejsce to uległo zniszczeniom, a w 1945 roku przeszło odbudowę. Zlikwidowano wówczas ulicę Rymarską, a plac zyskał prostokątny kształt. Fontanna została przeniesiona na skwer przed kinem „Muranów”. 17 lipca 1951 roku plac został nazwany na cześć Feliksa Dzierżyńskiego, co zostało zatwierdzone przez Radę Narodową m.st. Warszawy. W pobliżu powstało Muzeum Historii Polskiego Ruchu Rewolucyjnego, a w 1993 roku odsłonięto pomnik Stefana Starzyńskiego.
W listopadzie 1989 roku pomnik Dzierżyńskiego został zburzony, a plac zyskał swoją pierwotną nazwę. W 2001 roku, w miejscu dawnego pomnika, odsłonięto pomnik Juliusza Słowackiego. W 2023 roku na placu urządzono drogę rowerową oraz posadzono dwa szpalery drzew.
Ważniejsze obiekty
- Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
- Pałac Ministra Skarbu
- Błękitny Wieżowiec
- Pomnik Juliusza Słowackiego
- Pomnik Stefana Starzyńskiego
- Gmach Giełdy i Banku Polskiego
- Stacja metra Ratusz Arsenał
