Patriarcha Aleksy I
Aleksy, właściwie Siergiej Władimirowicz Simanski (ur. w Moskwie, zm. 17 kwietnia 1970 w Pieriediełkinie), był 13. prawosławnym patriarchą Moskwy i całej Rusi, pełniącym tę funkcję w latach 1945–1970. Pochodził z rodziny szlacheckiej i ukończył studia prawnicze oraz teologiczne. W 1901 roku złożył wieczyste śluby mnisze, przyjmując imię Aleksy.
Działalność duchowa i biskupia
W latach 1904–1913 pracował jako inspektor w seminariach duchownych, a w 1913 roku został wyświęcony na biskupa pomocniczego eparchii nowogrodzkiej. Po powrocie z trzyletniej zsyłki do Kazachstanu w 1926 roku, objął zarząd eparchii nowogrodzkiej, a od 1933 roku był metropolitą leningradzkim.
W czasie II wojny światowej pozostał w oblężonym Leningradzie, organizując zbiórki pieniędzy i podnosząc morale mieszkańców. W 1943 roku wziął udział w spotkaniu hierarchów Kościoła z Józefem Stalinem, co przyczyniło się do złagodzenia prześladowań Cerkwi.
Patriarchat i relacje z władzą
W 1945 roku został wybrany patriarchą, koncentrując się na odbudowie struktur Kościoła po prześladowaniach. Dążył do utrzymania dobrych relacji z władzami, co obejmowało także obronę polityki ZSRR na forum międzynarodowym. Mimo trudności, kierował Patriarchatem przez 25 lat, co czyni go najdłużej urzędującym patriarchą w historii.
W latach 1958–1968 zmagał się z nową falą prześladowań. W obliczu tych wyzwań, Aleksy I starał się bronić Kościoła, apelując o przestrzeganie praw religijnych. Zachował jednak autorytet wśród wiernych.
Śmierć i dziedzictwo
Zmarł 17 kwietnia 1970 roku. Jego działalność znacząco wpłynęła na kształt współczesnego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Po jego śmierci, w 2007 roku, na budynku, w którym się urodził, odsłonięto tablicę pamiątkową.
