Leopold Otto
Leopold Otto, znany również jako Leopold Marcin von Otto, urodził się 2 listopada 1819 roku w Warszawie, a zmarł 22 września 1882 roku w tym samym mieście. Był działaczem narodowym oraz pastorem, który aktywnie uczestniczył w manifestacji patriotycznej w 1861 roku w Warszawie.
Życiorys
Otto studiował ekonomię na Uniwersytecie w Dorpacie w latach 1840-1841, a następnie filozofię i teologię w Berlinie w latach 1841-1844. W latach 1866–1875 pracował w Cieszynie, gdzie był wydawcą „Zwiastuna Ewangelicznego” oraz autorem kazań i pism religijnych.
W swojej działalności teologicznej był zwolennikiem luterańskiej ortodoksji, ostro sprzeciwiając się liberalnym i racjonalistycznym interpretacjom Pisma Świętego. Opracował memoriał dla Kolegium Kościelnego dotyczący założenia żeńskiego diakonatu na ziemiach polskich. Wśród jego uczniów byli m.in. ks. Jan Pindór oraz nauczyciele Jan Śliwka i Ján Borbis.
Otto był żonaty z Emilią Izabelą Linde, córką znanego językoznawcy Samuela Bogumiła Lindego. Po jego śmierci, jego imieniem została nazwana nagroda przyznawana przez redakcję „Zwiastuna Ewangelicznego”. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Publikacje i działalność
Otto był autorem licznych pism religijnych i kazań, a jego prace są nadal cenione w kontekście polskiego ewangelicyzmu.
Bibliografia
- T. Stegner, Bóg, protestantyzm, Polska. Biografia pastora Leopolda Marcina Otto (1819–1882), Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, Gdańsk 2000.
- Tadeusz Wojak, Ks. dr Leopold Marcin Otto – ojciec polskiego ewangelicyzmu. Warszawa 1934.
- Jan Wantuła, Ks. Leopold Otto na Śląsku. z teki pośmiertnej. Kalendarz Ewang., 1964 (76), s. 55-71.
- Jan Broda, Pierwsze lata pracy ks. dra Leopolda Otto w Cieszynie. Kalendarz Ewang., 1970 (83), s. 192-197.
- J. Glass, Ks. Leopold Otto, jako pastor polski. 1919.
