Dzisiaj jest 21 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł

Inhibitory pompy protonowej

Inhibitory pompy protonowej (IPP)

Inhibitory pompy protonowej to klasa leków stosowanych w leczeniu schorzeń górnego odcinka przewodu pokarmowego, w tym choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy. Działają poprzez hamowanie wydzielania kwasu solnego w żołądku, co czyni je silniejszymi od innych leków tego typu.

IPP są stosunkowo dobrze tolerowane, a ich działanie utrzymuje się przez 2–3 dni po podaniu, z pełnym powrotem aktywności komórek okładzinowych po 2-5 dniach od zaprzestania leczenia. Mogą wpływać na interakcje z innymi lekami, zwłaszcza tymi metabolizowanymi przez cytochrom P450.

Wskazania do stosowania

  • Choroba wrzodowa żołądka i dwunastnicy
  • Zapobieganie nawrotom choroby wrzodowej
  • Stany zapalne przełyku spowodowane refluksem
  • Zespół Zollingera-Ellisona
  • Ochrona błony śluzowej górnego odcinka przewodu pokarmowego przy stosowaniu NLPZ
  • Eradykacja Helicobacter pylori w skojarzeniu z antybiotykami

Rodzaje leków

Na rynku dostępne są następujące IPP:

  • Omeprazol
  • Pantoprazol
  • Esomeprazol
  • Lanzoprazol
  • Rabeprazol

Trwają badania nad nowymi lekami, takimi jak tenatoprazol i ilaprazol.

Dawkowanie i farmakokinetyka

IPP podaje się zazwyczaj rano, przed śniadaniem. Przyjmowanie ich z jedzeniem może obniżać ich dostępność biologiczną. U osób z niewydolnością wątroby lub nerek nie ma potrzeby modyfikacji dawki.

Działania niepożądane

IPP są zazwyczaj dobrze tolerowane, ale mogą powodować:

  • Dolegliwości żołądkowo-jelitowe (nudności, biegunki, zaparcia)
  • Bóle głowy i zawroty
  • Zaburzenia snu
  • Zmiany skórne

Rzadziej występują poważniejsze działania, takie jak reakcje anafilaktyczne czy zaburzenia widzenia.

Interakcje z innymi lekami

IPP mogą wpływać na metabolizm innych leków, co zwiększa ryzyko interakcji. Szczególnie omeprazol może modyfikować działanie innych substancji, podczas gdy pantoprazol wykazuje najmniejsze ryzyko interakcji.

Podsumowanie

Inhibitory pompy protonowej są skutecznymi lekami w leczeniu chorób związanych z nadmiernym wydzielaniem kwasu żołądkowego. Ich stosowanie powinno być jednak prowadzone z uwzględnieniem potencjalnych działań niepożądanych oraz interakcji z innymi lekami.