Klaudyna Potocka
Klaudyna Potocka, z domu Działyńska (ur. 27 sierpnia 1801 w Kórniku, zm. 8 czerwca 1836 w Genewie) była polską szlachcianką i patriotką, która zasłużyła się pomocą rannym podczas powstania listopadowego.
Życiorys
Klaudyna pochodziła z rodziny Działyńskich, znanej z aktywności politycznej. Jej ojciec, Ksawery Działyński, był senatorem-wojewodą Księstwa Warszawskiego. Po śmierci ojca, Klaudyna z matką odwiedziły Warszawę, Wiedeń i Paryż, gdzie pobierała nauki artystyczne. W 1825 roku poślubiła Andrzeja Bernarda Potockiego. Zmarła na skutek powikłań zdrowotnych, będąc w ciąży.
W czasie powstania listopadowego, Klaudyna zaangażowała się w opiekę nad rannymi. Po jego zakończeniu osiedliła się w Dreźnie, gdzie pomogła emigrantom, sprzedając swoje klejnoty. Utrzymywała kontakt z wieloma znanymi postaciami, w tym z Adamem Mickiewiczem oraz wspierała inicjatywy pomocowe, takie jak instytucja „Czci i chleba”. Klaudyna była także właścicielką Wyspy Zamkowej na Jeziorze Góreckim.
Zmarła w Montmorency koło Paryża, gdzie została pochowana. Pośmiertnie odznaczono ją Gwiazdą Wytrwałości w 1984 roku.
Upamiętnienie
- W Lwowie założono Towarzystwo imienia Klaudii z Działyńskich Potockiej.
- Podczas powstania styczniowego istniał „Komitet Sióstr Klaudii”.
- I Drużyna Skautek im. Klaudii z Działyńskich Potockiej została założona w Krakowie w 1911 roku.
- Klaudyna jest patronką V Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu oraz ulicy w tym mieście.
- Tablica upamiętniająca Klaudynę znajduje się w kościele św. Wojciecha w Poznaniu.
Przypisy
Klaudyna Potocka była filantropką, a jej życie i działalność na rzecz innych pozostają inspiracją dla wielu pokoleń Polaków.
