James Ingo Freed
James Ingo Freed (23 czerwca 1930 – 15 grudnia 2005) był amerykańskim architektem, odznaczonym Narodowym Medalem Sztuk. Urodził się w Essen w rodzinie niemieckich Żydów, którzy w 1940 roku emigrowali do Stanów Zjednoczonych, uciekając przed prześladowaniami hitlerowskimi.
Edukacja i kariera zawodowa
Freed studiował architekturę w Illinois Institute of Technology. Po ukończeniu studiów pracował w Chicago i Nowym Jorku, gdzie współpracował z takimi architektami jak Mies van der Rohe. W 1956 roku nawiązał stałą współpracę z Ieoh Mingiem Peiem w firmie I.M. Pei & Partners, która w 1989 roku została przekształcona w Pei Cobb Freed & Partners. Ponadto, Freed był aktywnym wykładowcą, pełniąc funkcję dziekana Szkoły Architektury na Illinois Institute of Technology w latach 1975-1978 oraz wykładając na uniwersytetach takich jak Cornell, Columbia i Yale.
Najważniejsze projekty
Do kluczowych realizacji Freeda należą:
- Centrum Zjazdowe im. Jacoba K. Javitza w Nowym Jorku (1986)
- Główna Biblioteka Publiczna w San Francisco
- Pomnik amerykańskich sił powietrznych w Arlington
- Amerykańskie Muzeum Pamięci Holocaustu w Waszyngtonie (otwarte w 1993)
- Centrum Budownictwa i Handlu Międzynarodowego im. Ronalda Reagana w Waszyngtonie
Życie osobiste
W ostatnich latach życia Freed zmagał się z chorobą Parkinsona. Jego wkład w architekturę oraz edukację pozostaje jednak niezatarte.
