Wola Michowa
Wola Michowa to osada w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, położona nad rzeką Osławą przy drodze wojewódzkiej DW897. Dawniej była miastem, uzyskując prawa miejskie w 1731 roku, a następnie je tracąc w 1785.
Historia
Wola Michowa została lokowana 16 czerwca 1546 na prawie wołoskim jako własność królewska. W 1731 roku król August II Mocny nadał prawa miejskie hrabiemu Klemensowi Branickiemu. Miasteczko znajdowało się na szlaku handlowym z ziemi sanockiej do Węgier. Po 1772 roku w Galicji przynależała do różnych cyrkuli. W XIX wieku wieś miała 840 mieszkańców, w tym 240 Żydów. Działała kolej wąskotorowa, która przyczyniła się do rozwoju miejscowości.
W wyniku działań wojennych w 1915 roku wieś została zniszczona. W okresie II wojny światowej miała miejsce tragiczna historia związaną z nacjonalistami ukraińskimi, którzy zamordowali mieszkańców. Po wojnie wioska została częściowo zniszczona.
Religia
Wola Michowa należała do parafii w Bukowsku, a później w Komańczy. Od 1979 roku należy do parafii w Nowym Łupkowie. W międzywojniu istniały dwa domy modlitwy żydowskiej, a zachował się jedynie cmentarz żydowski z ponad 50 nagrobkami.
Demografia
- 1785 – 455 grekokatolików, 59 Żydów
- 1899 – 750 grekokatolików
- 1938 – 608 grekokatolików, 210 Żydów
- 2006 – 90 mieszkańców
Turystyka
Wola Michowa jest dogodnie położona wzdłuż drogi, co sprzyja turystyce. Miejscowość była stacją końcową kolejki wąskotorowej. W okolicy znajduje się Ośrodek Wypoczynkowy Latarnia Wagabundy oraz stacja naukowa PAN. W latach 1992-1994 odbywał się tu Bieszczadzki Obóz Instruktorski.
Wola Michowa w literaturze
- Egon Erwin Kisch – Den Golem wiederzuerwecken, opisujący Wola Michowa w czasie I wojny światowej.
- Wojciech Wesołkin – autor prac dotyczących historii i okolic Woli Michowej.
