„`html
Szczuczyn – Miasto na Białorusi
Szczuczyn (biał. Шчучын) to miasto położone w obwodzie grodzieńskim na Białorusi, nad rzeką Szczuczynką. Jest siedzibą administracyjną rejonu szczuczyńskiego i w 2010 roku liczyło około 15 tysięcy mieszkańców. W XVIII wieku miasto stało się prywatnym miastem szlacheckim, a w 1761 roku uzyskało prawa miejskie od króla Augusta III Sasa. Szczuczyn rozwijał się głównie w kierunku przemysłu spożywczego i drzewnego.
Historia
Miasto zostało założone w XVII wieku jako własność prywatna. W XVIII wieku zyskało renomę dzięki kolegium pijarskiemu. Po śmierci starosty lidzkiego Scipio, miasto przeszło w ręce księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego, który osiedlił się tutaj. W 1918 roku powstała Samoobrona Szczuczyńska, mająca na celu obronę przed bolszewikami. W 1921 roku Szczuczyn formalnie stał się częścią II Rzeczypospolitej.
Okres II Wojny Światowej
W 1942 roku miały miejsce masowe mordy na żydowskiej społeczności miasta, która przed wojną stanowiła połowę jego mieszkańców. 29 kwietnia 1944 roku miała miejsce nieudana próba opanowania miasta przez oddział Armii Krajowej.
Flaga i herb
Współczesna flaga i herb Szczuczyna zostały ustanowione 17 lipca 2006 roku przez prezydenta Białorusi.
Zabytki
- Zespół pałacowy – pałac neoklasycystyczny z końca XIX wieku, niegdyś w rękach Druckich-Lubeckich, obecnie planowany do remontu.
- Kościół pw. św. Teresy – klasycystyczny z 1829 roku, z bogato zdobionymi elewacjami i ważnymi pamiątkami historycznymi.
- Budynek plebanii – z 1829 roku, w którym przeniesiono szkołę pijarską.
- Cmentarz – mogiła polskich żołnierzy-ochotników poległych w 1919 roku.
- Cerkiew prawosławna – pw. św. Michała Archanioła z 1865 roku.
Miasta partnerskie
- Olecko
Linki zewnętrzne
„`
