Manlio Giovanni Brosio
Manlio Giovanni Brosio (10 lipca 1897 – 14 marca 1980) był włoskim prawnikiem, dyplomatą i politykiem, który w latach 1964–1971 pełnił funkcję sekretarza generalnego NATO.
Wykształcenie i wczesna kariera
Brosio ukończył wydział prawa na Uniwersytecie Turyńskim. W czasie I wojny światowej służył jako oficer w oddziałach Alpini. Po wojnie, w 1920 roku, rozpoczął działalność polityczną, jednak zrezygnował z niej jako przeciwnik faszyzmu, wstępując w szeregi ruchu liberalnej rewolucji.
II wojna światowa i po wojnie
W czasie II wojny światowej, po wyzwoleniu Włoch przez aliantów w 1943 roku, Brosio działał w ruchu oporu. W latach 1943–1944 był członkiem włoskiego Narodowego Komitetu Wyzwolenia. Po wojnie, w 1945 roku, objął stanowisko ministra obrony narodowej.
Kariera dyplomatyczna
Brosio pełnił funkcje ambasadora Włoch w:
- Związku Radzieckim (1947)
- Wielkiej Brytanii (1952)
- Stanach Zjednoczonych (1955)
- Francji (1961-1964)
Sekretarz generalny NATO
12 maja 1964 roku Brosio został sekretarzem generalnym NATO, zastępując Dirka Stikkera. Pełnił tę funkcję do 3 września 1971 roku, kiedy jego następcą został Joseph Luns. W 1971 roku otrzymał Medal Wolności.
Odznaczenia
Brosio był odznaczony m.in. Prezydenckim Medalem Wolności oraz Orderem Zasługi Republiki Włoskiej.
Manlio Giovanni Brosio był znaczącą postacią w historii Włoch i NATO, łącząc karierę polityczną z dyplomatyczną, a jego działania miały istotny wpływ na powojenne relacje międzynarodowe.
