Jan Jałmużnik
Jan Jałmużnik, znany również jako Jan V, był chalcedońskim patriarchą Aleksandrii, żyjącym w latach około 550 – 616/620. Pochodził z arystokratycznej rodziny i był synem Epifaniusza, zarządcy Cypru. Urodził się w Amathonte (dzisiejsze Limassol) i w młodym wieku ożenił się, jednak jego rodzina zmarła, co skłoniło go do przyjęcia życia mniszego.
Patriarchat Aleksandrii
Ok. 610 roku Jan został patriarchą Aleksandrii. Był zdecydowanym przeciwnikiem monofizytyzmu i po napadzie Persów na Ziemię Świętą w 614 roku wysłał pomoc do Jerozolimy. Po zajęciu Aleksandrii przez Persów wrócił na Cypr, gdzie prawdopodobnie objął urząd arcybiskupa.
Działalność charytatywna
Jan Jałmużnik był znany z budowy wielu świątyń oraz z działalności na rzecz ubogich i chorych. Był opiekunem przytułków, szpitali leprozoriów i mnichów bazyliańskich Świętego Łazarza. Jego zasługi w pomocy potrzebującym przyniosły mu przydomek „Jałmużnik”. Był również pierwszym patronem szpitala założonego przez amalfitańskich kupców w Jerozolimie.
Śmierć i kult
Jan zmarł 11 listopada 616 roku, choć niektóre źródła podają datę 620. Jego szczątki znajdują się w katedrze w Bratysławie. Jan Jałmużnik jest czczony zarówno w Kościele katolickim, jak i prawosławnym, a jego wspomnienie przypada na 11 listopada.
Patronat
- Patron ubogich i chorych
- Patron przytułków i szpitali
- Patron szpitala w Jerozolimie
