Serafin – Istota Biblijna
Serafin, znany również jako Seraf, to biblijna istota wymieniona w Starym Testamencie przez proroka Izajasza (Iz 6,1-3). Słowa wypowiadane przez serafiny są częścią hymnu Sanctus, który jest śpiewany podczas Eucharystii w wielu obrządkach chrześcijańskich. Teologia katolicka i prawosławna przywiązuje dużą wagę do tego hymnu, traktując go jako element wielbiący Boga, stanowiący odzwierciedlenie niebiańskiej liturgii.
Etymologia
Hebrajski termin שרף (saraf) związany jest z czasownikiem להישרף (lehisaref), co oznacza spalać się lub płonąć. Sugeruje to, że serafini mają związek z ogniem. Warto zauważyć, że Biblia nie utożsamia serafów z aniołami, co pojawiło się później w pismach Pseudo-Dionizego Areopagity, w ramach prób uporządkowania hierarchii istot nadprzyrodzonych.
Klasyfikacja Aniołów
W tradycji chrześcijańskiej serafini zajmują pierwsze miejsce w hierarchii anielskiej, która składa się z dziewięciu chórów:
- serafini
- cherubini
- trony
- panowania
- moce
- władze
- zwierzchności
- archaniołowie
- aniołowie (stróże)
Bibliografia
- Gustav Davidson, Słownik aniołów, w tym aniołów upadłych, Poznań 1998.
Kategorie: Anioły w judaizmie, Anioły w chrześcijaństwie, Postacie Starego Testamentu
