.40 Smith & Wesson (.40 S&W)
.40 S&W to amerykański nabój pistoletowy, który powstał z skróconej łuski naboju 10 mm Auto. Charakteryzuje się prędkością początkową i zasięgiem porównywalnym z nabojem 9 x 19 mm, jednak dzięki większemu kalibrowi i masie, ma wyższą siłę obalającą, co przyczyniło się do jego popularności.
Historia
W 1983 roku kalifornijska firma Dornaus & Dixon opracowała pistolet Bren Ten, strzelający amunicją 10 mm Auto. Problemem był duży odrzut oraz długość naboju, co utrudniało adaptację istniejących pistoletów.
Incydent z 11 kwietnia 1986 roku, znany jako FBI Miami Shootout, ujawnił niedoskonałości naboju 10 mm Auto. W wyniku tego wydarzenia FBI zdecydowało się na rozwój naboju 10 mm FBI, który miał być elaborowany mniejszą ilością prochu, aby zredukować odrzut. Ostatecznie nawet te modyfikacje nie przyniosły oczekiwanych rezultatów.
W 1989 roku zakłady Winchester rozpoczęły produkcję naboju .40 S&W, skracając łuskę 10 mm Auto. Nowa amunicja miała identyczny ładunek prochu jak 10 mm FBI, co zapewniało podobne osiągi balistyczne, ale dzięki krótszej długości łatwiej było ją zaadaptować do pistoletów przystosowanych do 9 x 19 mm Parabellum.
Wkrótce .40 S&W zyskał popularność wśród amerykańskich oddziałów policyjnych oraz użytkowników cywilnych, wypierając tym samym nabój 10 mm FBI.
Podsumowanie
- Kaliber: .40 S&W
- Powstał z skrócenia łuski 10 mm Auto.
- Charakteryzuje się dużą siłą obalającą.
- Popularny wśród policji i użytkowników cywilnych.
Bibliografia
Ireneusz Chloupek, Szukając ideału (2), „Komandos” 3/95.
