Nakajima Ki-44
Nakajima Ki-44, znany również jako „Tojo”, to japoński myśliwiec przechwytujący z okresu II wojny światowej. Oblot maszyny miał miejsce w sierpniu 1940 roku, a do służby wszedł w 1942 roku jako „Jednomiejscowy Myśliwiec Typ 2”. Samolot został zaprojektowany z myślą o osiąganiu dużych prędkości, co umożliwiało mu przechwytywanie amerykańskich bombowców B-29 na dużych pułapach.
Specyfikacja
- Typ: myśliwiec przechwytujący
- Załoga: 1 pilot
- Rozpiętość: 9,45 m
- Długość: 8,8 m
- Wysokość: 3,25 m
- Masa własna: 2105 kg
- Masa startowa: 2995 kg
- Pułap: 11 200 m
- Zasięg: 1700 km
- Prędkość maksymalna:
- Model 1: 580 km/h
- Model 2: 604 km/h
- Uzbrojenie:
- 2 karabiny maszynowe kal. 7,7 mm
- 2 lub 4 karabiny kal. 12,7 mm
- 2 lub 4 działka kal. 20 mm
- 2 działka kal. 37 mm
- 2 działka kal. 40 mm
Historia i rozwój
Projekt Ki-44 powstał w wytwórni Nakajima równolegle z innym myśliwcem Ki-43. Samolot miał osiągać prędkość 600 km/h na pułapie 4300 metrów w czasie krótszym niż 5 minut. W pierwszych prototypach zastosowano silnik Nakajima Ha-41, jednak po wprowadzeniu poprawek, prędkość maksymalna wzrosła, co pozwoliło na wprowadzenie do produkcji modelu Ki-44-I.
Wersje Ki-44
- Ki-44-I: Wprowadzony do służby w 1942 roku, miał różne odmiany uzbrojenia.
- Ki-44-II: Zmodernizowana wersja z silnikiem Nakajima Ha-109, wprowadzona do produkcji w 1942 roku. Używana w walkach w Chinach i na Pacyfiku.
- Ki-44-III: Ostateczna wersja z silnikiem Ha-145, produkowana w ograniczonej liczbie i wycofana w 1944 roku.
Użytkowanie
Ki-44 był jednym z nielicznych myśliwców zdolnych przechwycić bombowce B-29, jednak jego słaba zwrotność i problem z widocznością sprawiły, że piloci nie byli z niego zadowoleni. W sumie wyprodukowano 1167 egzemplarzy różnych wersji Ki-44, co było stosunkowo małą liczbą w porównaniu z innymi myśliwcami tego okresu.
