Fryderyk Papée

Fryderyk Papée (1856-1940) był polskim historykiem, bibliotekarzem i profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pełnił funkcję dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej oraz był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności.

Życiorys

Urodził się 4 czerwca 1856 roku w Złoczowie w rodzinie o francuskich korzeniach. Po ukończeniu Gimnazjum im. Franciszka Józefa w Lwowie, studiował historię na Uniwersytecie Lwowskim, a następnie w Wiedniu, gdzie uzyskał doktorat w 1878 roku.

W latach 1879-1880 uczył historii w Lwowie, a następnie pracował w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich. W 1883 roku dołączył do Biblioteki Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie awansował na kustosza i zastępcę dyrektora. W 1905 roku przeniósł się do Krakowa, obejmując stanowisko dyrektora Biblioteki Jagiellońskiej, które sprawował do 1926 roku. Był również profesorem honorowym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W 1907 roku został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności, a w 1920 roku członkiem czynnym. Należał do wielu towarzystw naukowych, w tym Polskiego Towarzystwa Historycznego i Związku Bibliotekarzy Polskich. W 1936 roku otrzymał nagrodę PAU im. Barczewskiego, a w 1937 roku Nagrodę Naukową Miasta Lwowa.

Papée przyczynił się do rozwoju Biblioteki Jagiellońskiej, zwiększając jej zbiory o około 150 tysięcy woluminów oraz organizując zespół naukowy. Jako historyk specjalizował się w historii Polski XV i XVI wieku oraz w dyplomatyce, badając m.in. relacje Polski z Węgrami i Krzyżakami.

Był dwukrotnie żonaty, miał dwóch synów, w tym medalistę olimpijskiego w szermierce.