Maria Irena Wierzbicka
Maria Irena Wierzbicka (22 marca 1879 – 25 grudnia 1972) była polską bibliotekarką i nauczycielką, urodzoną w Gnieźnie w rodzinie kupieckiej. Jej edukacja obejmowała szkołę powszechną oraz liceum żeńskie w Gnieźnie, które ukończyła w 1898 roku.
Kariera zawodowa
Wierzbicka rozpoczęła swoją karierę zawodową w Gnieźnie, a następnie kontynuowała pracę w Warszawie do 1904 roku. W latach 1904–1919 pełniła rolę bibliotekarki i sekretarki w arystokratycznym domu we Lwowie. W 1919 roku osiedliła się w Bydgoszczy, gdzie od 1920 roku pracowała w Bibliotece Miejskiej. Początkowo jako sekretarka, później jako bibliotekarka, a następnie kierownik działu uzupełniania zbiorów, miała istotny wpływ na rozwój polskiego profilu biblioteki.
Podczas II wojny światowej Wierzbicka pracowała w magazynie biblioteki, gdzie pomagała uratować wiele polskich książek. Po wojnie wróciła do pracy i w 1945 roku została mianowana wicekustoszem. W 1960 roku obchodziła 40-lecie pracy zawodowej. Po przejściu na emeryturę w 1964 roku, aktywnie angażowała się w porządkowanie zbiorów ikonograficznych oraz działalność społeczną w Stowarzyszeniu Bibliotekarzy Polskich i Lidze Kobiet. Nie założyła rodziny.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi (22 lipca 1952)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (2 marca 1955)
- Odznaka honorowa „Zasłużonemu Obywatelowi Miasta Bydgoszczy”
Bibliografia
- Z życia i pracy bydgoskiej książnicy. Księga pamiątkowa Biblioteki Miejskiej w Bydgoszczy 1903–1963 (red. Ewa Pawlikowska), PWN, Bydgoszcz 1965.
- Józef Podgóreczny, Irena Maria Wierzbicka, w: Słownik pracowników książki polskiej, Suplement (red. Irena Treichel), PWN, Warszawa 1986.
- Janusz Kutta, Maria Irena Wierzbicka, w: Bydgoski słownik biograficzny, tom IV (red. Janusz Kutta), Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne, Bydgoszcz 1997.
