Dąb Napoleon
Dąb Napoleon, nieistniejący już pomnik przyrody, był najgrubszym dębem szypułkowym w Polsce. Rośnie w Zaborze i spłonął 15 listopada 2010 roku, prawdopodobnie w wyniku podpalenia przez wandali.
Obwód dębu wynosił 1052 cm na wysokości 1,3 metra, a jego wysokość dochodziła do 22 m. Szacuje się, że drzewo miało około 660-700 lat i pamiętało czasy około 1300 roku. W dębie znajdowała się duża dziupla, która mogła pomieścić kilkanaście osób. Pokrój dębu był typowy dla drzew rosnących na otwartym terenie, z potężnym pniem i rozłożystą koroną, różniącym się od dębów białowieskich.
Historia i znaczenie
Przed II wojną światową dąb znajdował się na liście 78 pomników przyrody powiatu zielonogórskiego. W 1920 roku księżna Hermina von Schönaich-Carolath nadała mu imię profesora Theodora Schubego, niemieckiego botanika, który badał śląskie pomniki przyrody. Po śmierci męża, w 1922 roku, księżna została drugą żoną cesarza Wilhelma II, co przyczyniło się do popularyzacji dębu w regionie.
W 1936 roku dąb został wymieniony w „Księdze ochrony przyrody” prowadzonej przez starostę zielonogórskiego. Polska nazwa drzewa wywodzi się z legendy, według której Napoleon Bonaparte odpoczywał pod jego konarami podczas wyprawy na Rosję w 1812 roku.
Wandalizm i zniszczenie
Przed ostatecznym zniszczeniem dąb był kilkakrotnie podpalany przez wandali, co przyczyniło się do jego tragicznego końca.
Podsumowanie
- Najgrubszy dąb szypułkowy w Polsce.
- Obwód: 1052 cm, wysokość: 22 m, wiek: 660-700 lat.
- Znana legenda związana z Napoleonem Bonaparte.
- Wielokrotne podpalenia przez wandali prowadziły do zniszczenia drzewa.
Dąb Napoleon pozostaje symbolem regionalnej historii i ochrony przyrody w województwie lubuskim.
