Milo Dor – Życiorys
Milo Dor, właściwie Milutin Doroslovac, urodził się 7 marca 1923 roku w Budapeszcie, a zmarł 5 grudnia 2005 roku w Wiedniu. Był austriackim pisarzem, krytykiem literackim i tłumaczem pochodzenia serbskiego.
Jako syn lekarza, w młodości angażował się w działalność komunistyczną. Debiutował jako poeta w języku serbsko-chorwackim. W 1940 roku usunięto go ze szkoły za udział w strajku, a maturę zdał w trybie eksternistycznym. Po zajęciu Jugosławii przez III Rzeszę, Dor działał w ruchu oporu, został aresztowany w 1942 roku i deportowany do Wiednia jako robotnik przymusowy. Tam rozpoczął studia teatrologiczne, które kontynuował po wojnie na Uniwersytecie Wiedeńskim.
W 1949 roku przeniósł się do Paryża, a od 1951 roku mieszkał w RFN. Należał do „Grupy 47”, w której towarzystwie pisali m.in. Günter Grass i Hans Werner Richter. Po drugim małżeństwie w 1955 roku osiedlił się w Wiedniu, spędzając część roku w Rovinj na Istrii. Miał syna, Milana Dora, znanego reżysera i producenta filmowego.
Twórczość
W czasie studiów Dor publikował w pismach studenckich oraz w awangardowym magazynie „Der Plan”. Od lat 50. współpracował z satyrykiem Reinhardem Federmannem, pisząc razem powieści kryminalne i antologie. Tłumaczył na niemiecki dzieła m.in. Ivo Andricia i Miroslava Krležy.
Oprócz kryminałów, Dor pisał powieści historyczne. Jego najbardziej znane utwory to autobiograficzna saga o Mladenie Raikowie, składająca się z trzech części: Tote auf Urlaub, Nichts als Erinnerung, Die weiße Stadt. W swoich dziełach ukazywał życie społeczne przed i w trakcie II wojny światowej. Był również autorem reportaży, scenariuszy filmowych i słuchowisk.
Był członkiem austriackiego PEN-Clubu i laureatem wielu nagród literackich, w tym:
- Państwowej nagrody literackiej Austrii (1962)
- Nagrody literackiej Wiednia (1977)
- Nagrody im. Andreasa Gryphiusa (1998)
- Nagrody im. Bruno Kreisky’ego (2001)
Bibliografia
- Mały słownik pisarzy niemieckich, austriackich i szwajcarskich (1973)
