Biały Dom w Łazienkach Królewskich
Biały Dom, znany również jako Biały Domek, to klasycystyczny budynek zlokalizowany w Łazienkach Królewskich w Warszawie. Został wzniesiony w latach 1774–1776 według projektu Dominika Merliniego jako letnia willa dla Stanisława Augusta Poniatowskiego, będącego wówczas królem Polski.
Architektura i układ wnętrz
Budynek ma formę drewnianej konstrukcji na planie kwadratu, pokrytej tynkiem. Ozdobiony jest balustradą oraz belwederkiem. Wewnątrz znajduje się klatka schodowa, wokół której usytuowane są:
- jadalnia
- bawialnia
- ośmiokątny gabinet
- garderoby
- pomieszczenia sanitarne
Grube fundamenty, sięgające 2,5 metra w niektórych miejscach, zostały zaprojektowane, aby uchronić budowlę przed osunięciem na bagnistym terenie. Dodatkowo, wokół budynku biegnie podziemny kanał odprowadzający wodę. Przed fasadą południową znajduje się zegar słoneczny z 1776 roku, wsparty na postaci Fauna.
Historia
W 1778 roku, według projektu Jana Chrystiana Kamsetzera, wytyczono Promenadę Królewską, która łączy Biały Domek z pałacem Na Wyspie. W latach 1801–1805 budynek był miejscem pobytu Ludwika XVIII, króla Francji, który przebywał na wygnaniu.
Biały Domek przetrwał II wojnę światową i po remoncie został udostępniony do zwiedzania w 1968 roku. W 2013 roku, w dniu imienin króla, w pobliżu budynku ustawiono popiersie Stanisława Augusta Poniatowskiego. W 2019 roku zakończono remont, w trakcie którego odsłonięto oryginalne polichromie i fragmenty malowideł w sypialni.
Podsumowanie
Biały Dom w Łazienkach Królewskich to ważny zabytek architektury klasycystycznej w Warszawie, świadczący o historycznym dziedzictwie Polski. Jego unikalny styl i bogata historia przyciągają turystów oraz miłośników sztuki.
