Eryk Józef Wyra
Eryk Józef Wyra (20 maja 1913 – 3 lutego 2005) był polskim działaczem sportowym oraz inżynierem górniczym. Urodził się w Szopienicach, a zmarł w Katowicach.
Wykształcenie i kariera zawodowa
Przed II wojną światową uzyskał dyplom inżyniera na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, a po wojnie obronił magisterium na Politechnice Śląskiej. W młodości trenował pływanie oraz lekkoatletykę.
Był członkiem PZPR, w którym zajmował różne stanowiska, w tym:
- kierownik wydziału węglowego Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach,
- sekretarz ekonomiczny Komitetu Wojewódzkiego w Opolu.
W 1957 roku objął stanowisko dyrektora Departamentu Kadr w Ministerstwie Górnictwa i Energetyki.
Działalność sportowa
W latach 1967–1973 pełnił funkcję prezesa Górnika Zabrze, gdzie wprowadził znaczące zmiany organizacyjne. Za jego kadencji klub zdobył:
- pięć Pucharów Polski,
- dwa tytuły mistrza Polski,
- dotarł do finału Pucharu Zdobywców Pucharów.
Wyra zainicjował również budowę hali sportowej w Zabrzu. Po konflikcie z piłkarzem Włodzimierzem Lubańskim, zrezygnował z funkcji prezesa, a jego następcą był Ludwik Jaworski.
Odznaczenia
Za swoje osiągnięcia został uhonorowany m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy.
Podsumowanie
Eryk Józef Wyra był istotną postacią w historii polskiego sportu, a jego wkład w rozwój Górnika Zabrze pozostaje niezatarte. Jego doświadczenie w zarządzaniu i pasja do sportu przyczyniły się do sukcesów klubu w latach 60. i 70.
