1 Dywizja Piechoty – polski związek taktyczny utworzony po wybuchu powstania listopadowego.
Dowódcy dywizji
- gen. dyw. Jan Krukowiecki (do 28 lutego 1831)
- gen. bryg. Maciej Rybiński (28 lutego – 10 września 1831)
- gen. bryg. Walenty Andrychewicz (11 września – 28 września 1831)
- gen. bryg. Paweł Muchowski (28 września – 5 października 1831)
- płk Franciszek Bobiński (faktyczny dowódca 28 września – 5 października 1831)
Struktura organizacyjna
W okresie od 23 stycznia do 26 kwietnia 1831 dywizja składała się z dwóch brygad:
- 1 brygada piechoty – gen. bryg. Antoni Giełgud, płk Antoni Wroniecki (do 26 marca 1831), płk Hieronim Ramorino
- 1 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 5 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 2 brygada piechoty – gen. bryg. Kazimierz Małachowski, płk Walenty Zawadzki
- 2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 6 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
W okresie od 26 kwietnia do 5 (12) maja 1831 struktura brygad wyglądała następująco:
- 1 brygada piechoty – płk Hieronim Ramorino
- 1 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 5 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 2 brygada piechoty – płk Paweł Muchowski, płk Franciszek Bobiński
- 2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 12 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
Od 5 (12) maja 1831, 1 brygada piechoty była dowodzona przez płk Franciszka Młokosiewicza oraz innych oficerów, a jej struktura obejmowała:
- 1 pułk strzelców pieszych (4 bataliony)
- 16 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
2 brygada piechoty pozostała pod dowództwem płk Pawła Muchowskiego i płk Franciszka Bobińskiego, z następującymi pułkami:
- 2 pułk piechoty liniowej (3 bataliony)
- 12 pułk piechoty liniowej (2 bataliony)
Bibliografia
- Bronisław Gembarzewski, Wojsko Polskie – Królestwo Polskie 1815-1830, reprint: Kurpisz, Poznań 2003
1 Dywizja Piechoty była kluczowym elementem polskiego zbrojnego zrywu w 1831 roku, przed jej rozwiązaniem w tym samym roku.
