Księga Abdiasza
Księga Abdiasza (Owadija) to najkrótsza księga Starego Testamentu, składająca się z jednego rozdziału i 21 wersetów. Głosi wyrok Boga na Edomitów oraz zapowiada ostateczny triumf Królestwa Bożego.
Autor
Autorstwo księgi przypisywane jest Abdiaszowi, co oznacza „sługa Jahwe”. Nie ma jednak informacji o jego życiu, plemieniu czy czasie narodzin. Abdiasz zalicza się do grona 12 proroków mniejszych.
Treść Księgi Abdiasza
Abdiasz, działając na polecenie Boga, wzywa narody do walki z Edomem, potomkami Ezawa. Krytykuje Edomitów, opisując ich jako mały, wzgardzony naród, który, czując się bezpieczny w wysokich skałach, zostanie osądzony przez Boga. Prorok zapowiada, że Edomici doświadczą zdrady ze strony swoich dotychczasowych sojuszników, a ich mędrcy i wojownicy nie będą w stanie im pomóc. Kara za przemoc wobec synów Jakuba jest nieuchronna, a nadchodzący dzień sądu zbliża się.
Na zakończenie Abdiasz przewiduje czas odnowy dla domu Jakuba oraz zajęcie terytoriów Edomitów.
Czas powstania
Księga Abdiasza jest datowana na różne okresy. Niektórzy badacze wskazują na czas Jorama, sugerując, że powstała w IX wieku p.n.e. Inni, natomiast, uważają, że wydarzenia opisywane przez Abdiasza dotyczą prześladowań Izraela przez Edomitów po upadku Jerozolimy w 587 roku p.n.e. Edomici wspierali wówczas wojska babilońskie i brutalnie traktowali Izraelitów, co Abdiasz mógł obserwować osobiście.
