„`html
Jerzy Kazimierz Pajączkowski-Dydyński
Urodzony 19 lipca 1894 we Lwowie, Jerzy Pajączkowski-Dydyński był pułkownikiem dyplomowanym piechoty Wojska Polskiego. Zmarł 6 grudnia 2005 w Grange-over-Sands, osiągając wiek 111 lat.
Życiorys
Pajączkowski-Dydyński pochodził z rodziny ziemiańskiej. Po przeprowadzce do Sanoka, ukończył C. K. Gimnazjum Męskie w 1912 roku, a następnie rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Po wybuchu I wojny światowej służył w armii Austro-Węgier, gdzie awansował na podporucznika w 1917 roku. Po wojnie wstąpił do Wojska Polskiego i uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
W latach 1921–1923 kształcił się w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu, w 1924 roku został majorem, a w 1935 roku awansował na podpułkownika. W 1939 roku, po inwazji Niemiec, przekroczył granicę z Rumunią i następnie trafił do Francji, a później do Anglii, gdzie służył w Polskich Siłach Zbrojnych do końca wojny.
Po wojnie osiedlił się w Edynburgu, gdzie pracował jako ogrodnik. W 1964 roku awansował na pułkownika. Aktywnie uczestniczył w życiu polskiej emigracji, m.in. jako jeden z założycieli Koła Wiedzy Wojskowej.
W 1993 roku przeniósł się do Sedbergh, a w 1994 roku zaangażował się w działalność Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka. Ostatnie lata spędził w domu opieki w Grange-over-Sands.
Rodzina
- Żonaty dwukrotnie: pierwsza żona Maria Lewandowska (1924-1945), z którą miał syna Andrzeja.
- Druga żona, Dorothy Mary Catterall (1946-1994), z którą miał córkę Dorcas.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Walecznych (1920)
- Srebrny Krzyż Zasługi (1928)
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry, przed 1918)
„`
