Kobaltyn
Kobaltyn (cobaltyn, błyszcz kobaltu) to rzadki minerał z gromady siarkosoli. Nazwa wywodzi się od terminu kobold, używanego przez Basilliusa w IV wieku, odnoszącym się do kruszców, z których nie można było uzyskać metalu.
Charakterystyka i właściwości
Kobaltyn zazwyczaj tworzy kryształy izometryczne, w formach takich jak sześcian, ośmiościan czy dwunastościan pięciokątny. Kryształy te są podobne do kryształów pirytu. Kobaltyn występuje w różnych skupieniach: ziarnistych, zbitych oraz w formie wpryśnięć i impregnacji.
- Gęstość: 6,0 – 6,4 g/cm³
- Barwa: stalowoszara, srebrzystobiała
- Ryza: szaroczarna
- Połysk: metaliczny
- Topnienie: tworzy kulkę o słabych właściwościach magnetycznych
- Często zawiera żelazo (ferrokobaltyn) oraz nikiel (kobaltyn niklowy)
Występowanie
Kobaltyn najczęściej występuje w żyłach hydrotermalnych i czasami w skałach metamorficznych. Jest produktem wysokotemperaturowych procesów hydrotermalnych i można go znaleźć w żyłach kruszcowych oraz skarnach. Główne miejsca występowania to:
- Kanada (Cobalt, Ontario)
- Niemcy (Rudawy)
- Norwegia (Kongsberg)
- Azerbejdżan (Daşkəsən)
- Szwecja (Riddarhyttan, Håkansboda, Tunaberg)
- USA (Kolorado, Idaho, Kalifornia)
- Meksyk (Sonora)
- Wielka Brytania, Maroko, Australia
- Polska (Złoty Stok)
Zastosowanie
- Kobaltyn jest poszukiwanym kamieniem kolekcjonerskim.
- Stanowi ważne źródło kobaltu, zawierając około 35,5% Co.
