Żabiru afrykański (Ephippiorhynchus senegalensis)
Żabiru afrykański, znany również jako bocian siodlasty, to największy przedstawiciel rodziny bocianów (Ciconiidae). Gatunek ten występuje głównie w środkowej i południowej Afryce, obejmując obszary od Czadu, Sudanu i Etiopii po RPA, a także w zachodniej Afryce, w takich krajach jak Gambia, Senegal i Wybrzeże Kości Słoniowej. Nie wyróżnia się podgatunków.
Morfologia
Wygląd: Samice są nieco mniejsze od samców. Obie płci mają podobne ubarwienie, różniące się jedynie kolorem tęczówki (żółta u samicy, brązowa u samca) oraz obecnością dwóch małych żółtych korali u samca. Głowa, szyja, skrzydła i dolna część grzbietu są czarne, podczas gdy reszta upierzenia jest biała. Dziób jest masywny, czerwony z czarną opaską, a nogi czarne z różowym skokiem.
- Wymiary: długość ciała 145–150 cm, rozpiętość skrzydeł 240–270 cm.
- Masa ciała: samce 5–7,5 kg, samice 5–7 kg.
Ekologia i zachowanie
Biotop: Żabiru gnieździ się w pobliżu wód, takich jak rzeki czy laguny.
Gniazdo: Gniazda buduje na drzewach lub klifach.
Jaja: W składaniu jaj osiągają do trzech dużych białych jaj.
Wysiadywanie: Czas inkubacji wynosi 30–35 dni, a pisklęta uzyskują samodzielność po 70–100 dniach.
Pożywienie: Żabiru afrykański żywi się głównie rybami, żabami, krabami, jaszczurkami, małymi ssakami oraz owadami.
Status
Według IUCN, żabiru afrykański klasyfikowany jest jako gatunek najmniejszej troski (LC) od 1988 roku. Liczba dorosłych osobników szacowana jest na 670–17 000, a trend liczebności populacji jest uznawany za spadkowy.
Linki zewnętrzne
- Kategoria: Bociany
- Kategoria: Ptaki Afryki
- Kategoria: Gatunki i podgatunki zwierząt nazwane w 1800 roku
