Jan XV
Jan XV (łac. Ioannes XV, ur. w Rzymie, zm. w marcu 996) był papieżem od sierpnia 985 do marca 996. Przed wyborem na papieża był kardynałem-prezbiterem od św. Witalisa. Został papieżem po śmierci antypapieża Bonifacego VII, dzięki nominacji Jana Krescencjusza.
Życiorys
W 991 roku Jan XV podjął mediację między Etelredem II a Ryszardem I, co doprowadziło do pokojowego rozwiązania konfliktu. W 992 roku Mieszko I oddał Polskę pod opiekę Kościoła, co miało na celu lepszą obronę przed Niemcami i Czechami. Na synodzie laterańskim Jan kanonizował Ulryka z Augsburga, co było pierwszym przypadkiem kanonizacji przez papieża. W czerwcu 991 roku odbył synod w Verzy, gdzie interweniował w sprawie biskupa Reims, Arnulfa, powołując na jego miejsce Gerberta z Aurillac (późniejszego papieża Sylwestra II). Mimo sprzeciwu biskupów francuskich, Jan odwołał Gerberta w 995 roku.
Po śmierci regentki Teofany w 991 roku oraz Jana Krescencjusza w 998 roku, władza nad papiestwem przeszła w ręce Krescencjusza II Nomentanusa, co doprowadziło do konfliktu z Janem XV. Papież musiał uciekać do Sutri, prosząc o pomoc małoletniego cesarza Ottona III. Po pojednaniu z Krescencjuszem II, Jan XV powrócił do Rzymu, gdzie został przyjęty z honorami. Niestety, przed przybyciem Ottona III, Jan XV zmarł na febrę.
Papież był krytykowany za chciwość i nepotyzm, co wywołało niechęć zarówno wśród duchowieństwa, jak i ludu rzymskiego.
Związek z Polską
Jan XV jest wymieniony w dokumencie „Dagome iudex”, który przypisywany jest Mieszkowi I.
Przypisy
- Urodziny: X wiek, Rzym
- Śmierć: 996 r.
- Papież X wieku
