Gazeta Polska
„Gazeta Polska” była dziennikiem informacyjno-politycznym o orientacji pro-sanacyjnej, wydawanym w Warszawie w latach 1929–1939. Powstała z połączenia dwóch tytułów: „Epoki” i „Głosu Prawdy”.
Redakcja i Współpracownicy
Na czoło redakcji stanął Adam Koc, który był redaktorem naczelnym do 1931 roku. Następnie funkcję tę pełnili Bogusław Miedziński (do 1938 roku) oraz Mieczysław Starzyński. W skład zespołu redakcyjnego i grona współpracowników wchodzili m.in.:
- Tadeusz Hiż
- Ignacy Matuszewski
- Marek Radzewicz
- Kazimierz Smogorzewski
- Jan A. Szczepański
- Stanisław Wasylewski
- Konrad Wrzos
- Witold Ipohorski-Lenkiewicz
- Zdzisław Stahl
- Irena Obarska
- Juliusz Kaden-Bandrowski
- Kazimierz Wierzyński
- Antoni Czyżewicz
Orientacja Polityczna
„Gazeta Polska” była uznawana za jedną z najpoważniejszych gazet ogólnokrajowych. Politycznie związana była z grupą pułkowników oraz z otoczeniem Marszałka Edwarda Rydza-Śmigłego i Obozem Zjednoczenia Narodowego. Z dniem 9 grudnia 1937 roku została naczelnym organem prasowym OZN, propagując idee ustroju autorytarnego oraz zaostrzenia kursu wobec opozycji.
Nakład i Wydania
W 1930 roku nakład gazety wynosił 15 tys. egzemplarzy, a w latach 1937–1939 wzrósł do 30 tys. egzemplarzy. Gazeta była również fundatorem nowego trofeum Pucharu Gordona Bennetta, którego projektantem był prof. Szukalski. Statuetka ta była wręczana od XXXIV turnieju, który odbył się w 1936 roku.
Bibliografia
- Łojek J., Myśliński J., Władyka W., Dzieje prasy polskiej, Warszawa 1988.
- Encyklopedia historii Drugiej Rzeczypospolitej, pod red. A. Garlickiego, Warszawa 1999.
