Curtis Emerson LeMay
Curtis Emerson LeMay (15 listopada 1906 – 1 października 1990) był amerykańskim generałem lotnictwa oraz szefem sztabu Sił Powietrznych USA w latach 1961–1965. Zmarł na March Air Force Base w Kalifornii.
Kariera wojskowa
LeMay zdobył uznanie podczas II wojny światowej, dowodząc siłami lotniczymi w rejonie Pacyfiku. Jego kontrowersyjna strategia bombardowań dywanowych przyczyniła się do jednego z najbardziej destrukcyjnych nalotów w historii, który miał miejsce nad Tokio w marcu 1945 roku. Po wojnie brał udział w operacji lotniczej przerywającej blokadę Berlina.
W latach 1961–1965 pełnił funkcję szefa sztabu Sił Powietrznych, a w 1968 roku został wybrany kandydatem na wiceprezydenta USA w kampanii George’a Wallace’a. Tandem ten zdobył pięć stanów południowych oraz 46 głosów elektorskich, jednak LeMay nie zaangażował się aktywnie w kampanię.
Opinie i kontrowersje
W czasie kampanii LeMay krytykował politykę USA wobec Wietnamu, sugerując, że należy stosować ekstremalne środki, aby wprowadzić kraj do stanu sprzed epoki kamiennej.
Awanse wojskowe
- Podporucznik Army Air Corps – 1930
- Porucznik Army Air Corps – 1935
- Kapitan Army Air Corps – 1940
- Major Army Air Corps – 1941
- Podpułkownik US Army – 1942
- Pułkownik US Army – 1942
- Generał brygadier US Army – 1943
- Generał major US Army – 1944
- Generał porucznik US Air Force – 1948
- Generał US Air Force – 1951
Odznaczenia
LeMay był wielokrotnie odznaczany za swoje zasługi wojskowe, w tym:
- Army Distinguished Service Medal
- Distinguished Flying Cross
- Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej
- Krzyż Wojenny (Belgia i Francja)
- Order Krzyża Południa
- Order Maja
- Order Miecza
- Order Zasługi (Chile)
Podsumowanie
Curtis LeMay był znaczącą postacią w historii amerykańskich sił powietrznych oraz polityki, znany ze swojego kontrowersyjnego podejścia do strategii wojskowych i politycznych.
