Miecz Świętego Piotra
Miecz Świętego Piotra, znany również jako tasak, jest relikwią przypisywaną Apostołowi Piotrowi. Aktualnie przechowywany jest w Muzeum Archidiecezjalnym w Poznaniu, a jego replika znajduje się w bazylice archikatedralnej.
Historia
Tasak ten po raz pierwszy wzmiankowany jest przez Jana Długosza w dziele Vitae Episcoporum Posnaniensium z 1609 roku. Długosz opisuje go jako oryginalną broń z czasów rzymskich lub kopię pobłogosławioną przez papieża Jana XIII. Według legendy, „miecz” miał być użyty przez świętego Piotra do odcięcia ucha Malchosa podczas pojmania Jezusa w Ogrodzie Oliwnym.
W 1699 roku archidiakon poznańskiej katedry opisał tasak jako fragment miecza świętego Piotra, który był prezentowany wiernym kilka razy w roku. W 1721 roku Kapituła Katedralna wydała dekret przenoszący relikwię do kapitularza.
W 968 roku tasak trafił na Ostrów Tumski jako dar Jana XIII dla biskupa Jordana lub księcia Mieszka I. Początkowo sądzono, że jest to replika z X wieku, jednak badania przeprowadzone przez naukowców z Muzeum Wojska Polskiego sugerują, że broń ta została wykuta w I wieku naszej ery. Inni badacze, w tym profesor Marian Głosek, sugerują, że tasak ma swoje korzenie w XIV wieku, co budzi kontrowersje w środowisku naukowym.
Opis
Tasak wykonany jest z pojedynczego kawałka żelaza. Jego całkowita długość wynosi 70,2 cm, a maksymalna szerokość 9,4 cm. Otwór o średnicy 0,4 cm znajduje się 10,3 cm od nasady. Głowica tasaka nie zachowała się.
Podsumowanie
Miecz Świętego Piotra, mimo kontrowersji dotyczących jego wieku, pozostaje jednym z najważniejszych artefaktów w polskiej kulturze, obok Szczerbca. Jego historia i związki z postacią świętego Piotra wzbudzają zainteresowanie zarówno wśród badaczy, jak i wiernych.
Bibliografia
- M. Głosek, I. Kajzer: Miecz św. Piotra z katedry poznańskiej, „Kwartalnik Historii Kultury Materialnej”, 1974, R. XXII.
- Z. Rola: Tajemnice Ostrowa Tumskiego, Kraków 2000.
