„`html
Amiodaron
Amiodaron jest organicznym związkiem chemicznym, który należy do grupy III leków antyarytmicznych według klasyfikacji Vaughana Williamsa. Działa na układ krążenia, wydłużając czas trwania trzeciej fazy potencjału czynnościowego komórek serca poprzez zmniejszenie wypływu jonów potasu.
Właściwości
Amiodaron wpływa na przepływ wieńcowy, rozszerzając naczynia wieńcowe i obniżając ciśnienie tętnicze. Zmniejsza wrażliwość mięśnia sercowego na katecholaminy, nie wpływając jednocześnie na jego kurczliwość. Lek kumuluje się w organizmie, co może prowadzić do przedawkowania, dlatego konieczna jest kontrola stężenia w surowicy krwi. Czas połowicznego rozpadu wynosi około 30 dni, a jego działanie może utrzymywać się do 150 dni po odstawieniu.
Zastosowanie
Amiodaron jest skuteczny w leczeniu różnych niemiarowości, w tym:
- Reanimacji migotania komór (VF) lub częstoskurczu komorowego (VT) bez tętna.
- Częstoskurczu komorowego stabilnego hemodynamicznie.
- Oporne na leczenie tachyarytmie.
Może być stosowany u pacjentów z chorobą wieńcową serca.
Dawkowanie
W początkowym okresie podaje się 200 mg trzy razy dziennie przez pierwszy tydzień, następnie dawka podtrzymująca wynosi od 200 do 400 mg na dobę. W reanimacji stosuje się 300 mg i.v. po trzeciej defibrylacji oraz 300 mg w przypadku kardiowersji rytmów niestabilnych.
Interakcje
Amiodaron nie powinien być stosowany jednocześnie z:
- warfaryną
- prokainamidem
- chinidyną
- digoksyną
- aprindyną
Działania niepożądane
Amiodaron może wywoływać poważne działania niepożądane, w tym:
- Mikrozłogi w rogówce
- Łagodne zaburzenia żołądkowo-jelitowe
- Przemijające zwiększenie aktywności aminotransferaz
- Nadwrażliwość na światło
- Bradykardia
- Zaburzenia tarczycy
- Uszkodzenie tkanki płucnej
Ze względu na ryzyko poważnych działań ubocznych, konieczne jest monitorowanie stanu pacjenta oraz stosowanie jak najmniejszych skutecznych dawek.
Bibliografia
Wytyczne Europejskiej Rady Resuscytacji 2005
„`