Wisłok Wielki

Wisłok Wielki to wieś położona w województwie podkarpackim, w powiecie sanockim, w gminie Komańcza. Jej lokacja miała miejsce w drugiej połowie XIV wieku, na zachodnim stoku pasma Bukowicy, nad rzeką Wisłok.

Historia

Wieś znajdowała się w różnych administracjach na przestrzeni wieków. Od 1340 do 1772 roku była częścią ziemi sanockiej w województwie ruskie, a później w austriackiej Galicji. Najstarsze zapisy dotyczące Wisłoka Wielkiego pochodzą z 1361 roku, kiedy to Kazimierz Wielki nadał wsie braciom Balom z Węgier.

Początkowo wieś składała się z dwóch części: Wisłoka Górnego i Wisłoka Niżnego, z osobnymi cerkwiami oraz parafiami greckokatolickimi. Najstarsza parafia w Wisłoku Górnym powstała przed 1752 rokiem. W XIX wieku posiadłości w Wisłoku Wielkim były w rękach Hićkiewicza i Zabierzowskiego. W 1898 roku wieś liczyła 2146 mieszkańców.

W okresie II Rzeczypospolitej wieś znajdowała się w powiecie sanockim, a podczas II wojny światowej w rejonie działań Armii Krajowej. Po wojnie miała miejsce tragedia, kiedy to nacjonaliści ukraińscy zamordowali siedmiu Polaków.

Zabytki

W Wisłoku Wielkim znajduje się cerkiew greckokatolicka pw. Świętego Onufrego, zbudowana w latach 1850-1854. Świątynia ta, podobnie jak inne cerkwie w regionie, reprezentuje typ architektury sakralnej rozwiniętej w XIX wieku na Podkarpaciu.