Bitwa pod Ulm
Bitwa pod Ulm miała miejsce w dniach 16–19 października 1805 roku, gdzie siły francuskie, dowodzone przez Napoleona I, starły się z austriacką armią pod dowództwem generała Karla Macka. Wojska francuskie liczyły około 150 tys. żołnierzy, natomiast austriackie – 72 tys. Bitwa zakończyła się klęską Austriaków, którzy stracili około 12 tys. żołnierzy, a ponad 35 tys. dostało się do niewoli.
Tło konfliktu
W sierpniu 1805 roku Napoleon, z powodu zagrożenia ze strony Austrii i Rosji, skoncentrował swoje siły w południowych Niemczech, planując oskrzydlenie armii Macka. 22 września Mack postanowił bronić Ulm, co okazało się błędną decyzją. Francuskie manewry doprowadziły do zamknięcia dróg ucieczki dla Austriaków.
Pierwsze starcia
Pierwsze poważne starcie miało miejsce 8 października pod Wertingen, gdzie francuska kawaleria pokonała oddziały austriackie. Po tych wydarzeniach Mack zdecydował się na przeniesienie swoich sił na lewy brzeg Dunaju, co miało na celu uniknięcie dalszych strat. Następnie francuskie dywizje zdobyły strategicznie ważne mosty, co jeszcze bardziej pogorszyło sytuację Austriaków.
Rozstrzygnięcie
Wojska austriackie dotarły do Ulm 10 października. Mack, niezdolny do podjęcia zdecydowanych działań, stracił cenny czas. 14 października Ney zaatakował austriackie wojska, co doprowadziło do dalszych porażek Macka. Ostatecznie, wobec braku możliwości ucieczki i narastających problemów wewnętrznych, Mack zmuszony był do kapitulacji 20 października 1805 roku. Z ulm wyszła większość jego armii, a Gwardia Cesarska obserwowała ich złożenie broni.
Bibliografia
- David Chandler: The Campaigns of Napoleon, Simon & Schuster, New York 1995.
- Frederick W. Kagan: The End of the Old Order, Cambridge 2006.
- Andrew Uffindell: Great Generals of the Napoleonic Wars, Spellmount Ltd., Kent 2003.
