Alfons Dunin Borkowski – Życiorys
Alfons Dunin Borkowski, polski malarz, urodził się 20 października 1850 roku w Plancie, a zmarł w 1918 roku w Raśnikach. Był synem Mikołaja Dunina Borkowskiego i Julianny Gromadzińskiej. Ukończył edukację artystyczną w Warszawie oraz Krakowie, studiując m.in. pod kierunkiem Wojciecha Gersona i Jana Matejki. W latach 1876–1887 aktywnie uczestniczył w wystawach artystycznych.
W 1888 roku powrócił do rodzinnej miejscowości, a w 1898 roku przeniósł się na Wileńszczyznę, gdzie otworzył pracownię w Swille. Po śmierci żony zamieszkał w Bikbardy, gdzie stworzył wiele obrazów, takich jak Polowanie na niedźwiedzia i Połów ryb z ością. Od 1905 roku mieszkał w Suchedniowie w powiecie kieleckim.
Twórczość
Dunin Borkowski tworzył sceny rodzajowe, batalistyczne i myśliwskie, a także portrety i obrazy o tematyce religijnej. Jego prace obejmowały zlecenia do mauzoleum rodziny Koziełł-Poklewskich na Białorusi oraz przebudowę kościoła w Sędziejowicach, gdzie znajduje się jego obraz Św. Jakub.
Wśród najważniejszych dzieł artysty znajdują się:
- Ostatnie zlecenie
- Bratobójca
- Bitwa pod Cudnowem (do 1927 roku w Muzeum Polskim w Rapperswilu)
- Polowanie na lisa
Prace Dunina Borkowskiego były reprodukowane w prasie, m.in. w „Wędrowcu” oraz „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”.
Obrazy na wystawach
- 1887 – Przed sejmikiem w refektarzu OO. Bernardynów (TZSP w Warszawie)
- 1893 – Chora żona (TZSP w Warszawie)
- 1913 – Utarczka z Kozakami w 1863 r. (Lwów)
Obrazy w muzeach
- Muzeum Narodowe w Rapperswilu – Bitwa pod Cudnowem (1887)
- Muzeum Śląskie w Katowicach – Kozak w stepie (1881-1886)
- Muzeum Narodowe w Warszawie – U wodopoju (1887)
Dunin Borkowski pozostawił po sobie znaczący dorobek artystyczny, który do dziś cieszy się uznaniem wśród miłośników sztuki.
