Dąb szkarłatny
Dąb szkarłatny (Quercus coccinea) to gatunek drzewa liściastego z rodziny bukowatych, występujący głównie we wschodniej Ameryce Północnej. W Europie jest rzadko sadzony.
Morfologia
- Pokrój: Dorasta do około 25 m wysokości, z korony stożkowatej u młodszych drzew, przechodzącej w sklepioną u starszych.
- Pień: Smukły, lekko pogięty, z gładką, jasnoszarą korą, która z czasem staje się szara i delikatnie spękana.
- Liście: Eliptyczne, długości 8-12 cm, podzielone na trzy klapy, które jesienią przybierają szkarłatno-czerwony kolor.
- Kwiaty: Niepozorne, zielonkawe kotki męskie, pojawiające się od maja do czerwca.
- Owoce: Żołądź o średnicy 1-2 cm, częściowo osłonięty przez miseczkę z grubymi łuskami.
Zmienność
Dąb szkarłatny tworzy mieszańce z dębem czerwonym (Quercus × benderi Baenitz).
Zastosowanie
W Europie dąb szkarłatny jest sadzony w parkach oraz do obsadzania placów i ulic jako drzewo ozdobne.
