Kotlina Toruńska
Kotlina Toruńska, znana również jako Kotlina Toruńsko-Bydgoska, to mezoregion fizycznogeograficzny położony w środkowo-północnej Polsce. Stanowi część Pradoliny Toruńsko-Eberswaldzkiej, rozciągającej się na długości około 90 km i szerokości do 25 km, pomiędzy Nieszawą a Nakłem nad Notecią.
Położenie
Kotlina Toruńska graniczy z różnymi mezoregionami:
- Od północy: Pojezierze Krajeńskie, Dolina Brdy, Wysoczyzna Świecka, Dolina Fordońska, Pojezierze Chełmińskie, Dolina Drwęcy, Pojezierze Dobrzyńskie.
- Od południa: Pojezierze Gnieźnieńskie, Równina Inowrocławska.
- Od wschodu: Kotliną Płocką.
- Od zachodu: Doliną Środkowej Noteci.
Mezoregion ten znajduje się w województwie kujawsko-pomorskim i ma powierzchnię 1844 km².
Historia geologiczna
Kotlina Toruńska, według podziału J. Kondrackiego, obejmuje obszar od Nieszawy po Nakło. Jest częścią pradoliny, która powstała w czasie ostatniego zlodowacenia i uzyskała ostateczny kształt podczas fazy pomorskiej. Przez ten obszar płynęły duże ilości wody roztopowej oraz rzeki, co doprowadziło do utworzenia systemu teras i kotlin. Procesy te związane były z termoerozją i intensywną erozją boczną w warunkach klimatu peryglacjalnego.
Obszary chronione
W Kotlinie Toruńskiej znajdują się również obszary chronione, w tym:
- Nieszawska Dolina Wisły (PLH040012)
- Dybowska Dolina Wisły (PLH040011)
- Solecka Dolina Wisły (PLH040003)
- Dolina Noteci (PLH300004)
- Równina Szubińsko-Łabiszyńska (PLH040029)
Kotlina Toruńska jest zatem regionem o znaczącej wartości geograficznej i ekologicznej w Polsce, łączącym różnorodne ekosystemy i odgrywającym istotną rolę w krajobrazie kraju.
