Kurt Alder
Kurt Alder (10 lipca 1902 – 20 czerwca 1958) był niemieckim chemikiem, laureatem Nagrody Nobla z chemii w 1950 roku za badania nad reakcjami skoordynowanymi z udziałem dienów.
Życiorys
Alder urodził się w Königshütte (obecnie Chorzów) jako najstarsze dziecko Josepha i Marii Alderów. Jego ojciec był nauczycielem, a rodzinę dotknęły wydarzenia związane z powstaniami śląskimi. Po zdaniu matury, rodzina przeniosła się do Berlina, gdzie Alder rozpoczął studia na Uniwersytecie Humboldtów. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, gdzie uzyskał absolutorium w 1924 roku.
Alder zyskał uznanie dzięki współpracy z profesorem Ottonem Dielsem, prowadząc badania nad reakcjami pericyklicznymi. W 1928 roku opublikowali pracę, w której po raz pierwszy opisano syntezę dienową, znaną jako reakcja Dielsa-Aldera. Alder habilitował się w 1930 roku i objął stanowisko docenta. W 1934 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym.
Od 1936 roku pracował w IG Farben w Leverkusen, a w 1940 roku objął kierownictwo Katedry Chemii Eksperymentalnej na Uniwersytecie w Kolonii. W latach 1949–1950 był dziekanem wydziału Filozoficznego tej uczelni. W 1950 roku wspólnie z Dielsem otrzymał Nagrodę Nobla.
W 1955 roku Alder uczestniczył w spotkaniu niemieckich laureatów Nagrody Nobla, gdzie podpisano manifest wzywający do zakazu użycia broni atomowej. Na krótko przed śmiercią poślubił Gertrudę Bitzer.
Upamiętnienie
W 1979 roku na cześć Kurta Aldera nazwano jeden z kraterów na Księżycu „Alder”. W 2006 roku nazwano krater towarzyszący „Alder E”.
