„`html
Len trwały (Linum perenne)
Len trwały to gatunek byliny z rodziny lnowatych, występujący głównie w południowo-wschodniej i środkowej Europie, a także na zachodzie Wysp Brytyjskich. W Polsce jest zdziczały i miejscami zadomowiony, głównie na niżu. Został zakwalifikowany jako kenofit i efemerofit.
Morfologia
- Pokrój: Gęste kępy, osiągające wysokość 60-100 cm, roślina naga.
- Łodyga: Wzniesiona, cienka, rozgałęziająca się w górnej części.
- Liście: Lancetowate, zaostrzone, o szorstkich brzegach, z 1-3 nerwami, często niesymetryczne; ulokowane skrętolegle.
- Kwiaty: Błękitne, w luźnych kwiatostanach, z pięcioma delikatnymi płatkami (długość 15-20 mm), które szybko opadają po przekwitnięciu. Kwitnie od czerwca do lipca.
- Owoc: Torebka długości 6-7 mm, na wzniesionej lub lekko odgiętej szypułce; nasiona brunatne, wąsko obłonione, długości ok. 4,5 mm.
Gatunkiem podobnym jest len austriacki (L. austriacum), który ma jednostronny kwiatostan i mniejsze torebki oraz płatki.
Biologia i ekologia
Len trwały jest hemikryptofitem, rosnącym na suchych zboczach, w murawach ciepłolubnych oraz widnych borach sosnowych, preferując gleby kamieniste.
Zmienność
Wyróżnia się kilka podgatunków lnu trwałego.
Bibliografia
Len trwały został opisany przez Karola Linneusza i należy do rodziny lnowatych.
„`
