Roman Darowski
Roman Darowski (ur. 12 sierpnia 1935 w Szczepanowicach, zm. 15 stycznia 2017) był polskim jezuitą, filozofem oraz profesorem nauk humanistycznych. Pełnił funkcję dziekana Wydziału Filozoficznego Akademii Ignatianum w Krakowie.
Życiorys
W 1951 roku wstąpił do zakonu jezuitów, a święcenia kapłańskie przyjął w 1961 roku w Warszawie. Uczył się filozofii w Krakowie (1955–1958), teologii w Bobolanum (1958–1962) oraz ponownie filozofii na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie (1963–1966), gdzie obronił doktorat z pracy pt. La théorie marxiste de la vérité. Habilitował się w 1990 roku na podstawie rozprawy pt. Filozofia w szkołach jezuickich w Polsce w XVI wieku. Od 1969 roku był profesorem nadzwyczajnym, a od 1990 roku profesorem zwyczajnym.
W swojej pracy naukowej koncentrował się na filozofii człowieka oraz historii filozofii w Polsce, szczególnie w kontekście jezuitów. Jego prace łączyły tradycję arystotelesowsko-tomistyczną z nowoczesnymi nurtami, takimi jak personalizm i aksjologia.
Zmarł 15 stycznia 2017 roku, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Publikacje
- Człowiek i świat. Szkice filozoficzne (1972)
- La théorie marxiste de la vérité (1973)
- Człowiek: istnienie i działanie (1974)
- Otwarci w wierze (1974)
- Filozofia w szkołach jezuickich w Polsce w XVI wieku (1994)
- Filozofia człowieka: Zarys problematyki – Antologia tekstów, wyd. 5. poprawione i uzupełnione (2015)
- Logica Marcina Śmigleckiego. Wprowadzenie, przegląd zagadnień, antologia tekstów (2016, współautor Franciszek Bargieł)
Linki zewnętrzne
Darowski był znaczącą postacią w polskiej filozofii współczesnej oraz historiografii, a jego dorobek naukowy pozostaje istotny dla badań nad filozofią jezuitów w Polsce.