Mosty Młyńskie we Wrocławiu
Mosty Młyńskie to zespół dwóch mostów (Południowy i Północny) w Wrocławiu, przerzuconych nad Odra Północną. Most Południowy ma długość 27,8 m, a Północny 36,6 m. Przed 1945 rokiem obie konstrukcje funkcjonowały jako jeden obiekt o nazwie Gneisenau Brücke.
Stalowa konstrukcja mostów, zaprojektowana w systemie Schwedlera, została zbudowana w 1885 roku, zastępując drewniane przeprawy. Po remoncie w 1956 roku most Północny ma szerokość pomostu 12,89 m oraz dwa chodniki, podczas gdy most Południowy ma szerokość 12,80 m. Oba mosty obsługują ruch tramwajowy, samochodowy oraz pieszy, a ich maksymalne obciążenie wynosi 10 ton.
Historia i zmiany układu
W średniowieczu układ wodny Wrocławia był inny. Ostrów Tumski był wyspą, a w XIX wieku na skutek zasypywania rzeki, zmienił się układ mostów. Dawny most, znany jako Pons ad molam de corpore Jesu Christi, był kluczowym elementem łańcucha mostów prowadzących do Ołbina.
Uszkodzenia mostów podczas II wojny światowej zostały szybko naprawione, a w 1956 roku przeprowadzono gruntowny remont. W 1990 roku zmodernizowano jezdnię oraz zrekonstruowano ozdoby. W 1997 roku, podczas powodzi tysiąclecia, mosty były zagrożone, a ratownicy walczyli z naporem wody, aby zapobiec katastrofie. Pamiątką tych wydarzeń jest tablica umieszczona na południowym moście.
Podsumowanie
Mosty Młyńskie, stanowiące ważny element wrocławskiej architektury, łączą różne wyspy i są świadkami burzliwej historii miasta. Ich konstrukcja oraz funkcjonalność są wynikiem wielu lat zmian i adaptacji do potrzeb transportowych oraz ochrony przed żywiołami.
