Aldrowanda pęcherzykowata
Aldrowanda pęcherzykowata (Aldrovanda vesiculosa L.) to jedyny żyjący przedstawiciel rodzaju aldrowanda, należący do rodziny rosiczkowatych. Jest to roślina mięsożerna, która odżywia się zooplanktonem oraz larwami komarów i mikroskopijnym narybkiem.
Zasięg geograficzny
Roślina występuje w Europie, Azji, Afryce i Australii, jednak w niektórych krajach Europy i Azji już wymarła. W Polsce jest bardzo rzadko spotykana, zaledwie na kilku stanowiskach. Z około 80 stanowisk udokumentowanych od XIX wieku do połowy XX wieku, do lat 80. XX wieku przetrwało tylko 14, a w 2012 roku znano jedynie 8 naturalnych stanowisk.
Morfologia
- Pokrój: Roślina pływająca, bez korzeni.
- Łodyga: Pojedyncza lub rozgałęziona, osiągająca do 30 cm długości.
- Liście: Ułożone w okółkach po 5–9, długości 10–15 mm, z wrażliwymi na dotyk szczecinkami, stanowiące liście pułapkowe.
- Kwiaty: Drobne, białe, na długich szypułkach, zróżnicowane na kielich i koronę.
Biologia i ekologia
Aldrowanda pęcherzykowata jest byliną, która rozmnaża się głównie wegetatywnie. Kwitnie od lipca do sierpnia. Preferuje czyste, nagrzewające się, osłonięte od wiatru wody stojące, głównie w starorzeczach i stawach, a także w płytkich zatokach jezior. Rośnie w pasach nymfeidów oraz szuwarów turzycowych. Liście pułapkowe reagują na dotyk, zamykając się i chwytając drobne zwierzęta wodne, które następnie trawią się przy pomocy wydzielanych soków. Po pewnym czasie liście otwierają się, ale nie są już zdolne do ponownego chwytania zdobyczy.
Zagrożenie i ochrona
Aldrowanda pęcherzykowata jest objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową oraz konwencją berneńską i dyrektywą siedliskową. W 2006 roku została zaklasyfikowana jako E (wymierająca, krytycznie zagrożona), a w 2016 roku jako CR (krytycznie zagrożona) w Polskiej Czerwonej Księdze Roślin. Główne zagrożenia dla tego gatunku to zanieczyszczenie wód oraz działalność człowieka, jak nawożenie pól i turystyka.
Bibliografia
- Kategoria: Rosiczkowate
- Kategoria: Rośliny chronione
- Kategoria: Taksony opisane przez Karola Linneusza