Jean-François Millet
Jean-François Millet (1814-1875) był francuskim malarzem i grafikiem, uznawanym za jednego z czołowych przedstawicieli realizmu oraz barbizończyków. Urodził się 4 października 1814 roku w Grouchy, niedaleko Cherbourga, w bogatej rodzinie chłopskiej.
Wykształcenie i wczesna twórczość
Millet rozpoczął naukę sztuki w Cherbourgu, a następnie kontynuował w paryskiej École des Beaux-Arts, gdzie studiował pod okiem P. Delaroche’a. W jego początkowej twórczości dominowały tematy mitologiczne, portrety i pejzaże, inspirowane malarstwem rokokowym. Po niepowodzeniu na Salonie Paryskim w 1840 roku, skupił się na malarstwie portretowym i pejzażowym, a w 1849 osiedlił się w Barbizon.
Tematyka twórczości
W swojej pracy artystycznej Millet koncentrował się na życiu wiejskim, przedstawiając etos pracy chłopów oraz ich związek z naturą. Jego obrazy charakteryzują się nastrojowymi kompozycjami, które zbliżają się do impresjonizmu. Oprócz obrazów, istotne są jego rysunki i grafiki, szczególnie akwaforty.
Znane dzieła
- Przesiewacz (1848, Luwr)
- Siewca (1850, Museum of Fine Arts, Boston)
- Kobieta przy piecu (1854, Kröller-Müller Museum, Otterlo)
- Wykopki (1855, Walters Art Museum, Baltimore)
- Zbierające kłosy (1857, Musée d’Orsay, Paryż)
- Anioł Pański (1858-1859, Musée d’Orsay, Paryż)
- Człowiek z motyką (1860-1862, Getty Center, Los Angeles)
- Sadzący ziemniaki (1862, Museum of Fine Arts, Boston)
- Pasterka (1863, Musée d’Orsay, Paryż)
- Dmuchawce (1867-1868, Museum of Fine Arts, Boston)
- Stogi jesienią (ok. 1874, Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork)
Podsumowanie
Jean-François Millet pozostaje jednym z najważniejszych przedstawicieli realizmu, a jego prace ukazują głęboką więź z naturą i codziennym życiem wiejskim. Współpracował z innymi znaczącymi artystami, takimi jak Théodore Rousseau i Honoré Daumier, a jego dorobek artystyczny wpłynął na rozwój późniejszych kierunków w sztuce.
