7 Pułk Artylerii Lekkiej
7 Pułk Artylerii Lekkiej (7 pal) był jednostką artylerii Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, stacjonującą w garnizonie Częstochowa. Święto pułku obchodzono 12 września, upamiętniając zagon na Kowel z 1920 roku.
Formowanie i walki
Pułk powstał z Polaków walczących w armii austriackiej. W 1918 roku zaczęto organizować baterie, które ostatecznie złożyły się na 7 pułk artylerii polowej, przekształcony w 1931 roku w 7 pułk artylerii lekkiej. Pułk brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, dysponując armatami francuskimi i austriackimi.
Działania bojowe
W kampanii wrześniowej 1939 roku pułk stacjonował przy granicy polsko-niemieckiej. Został zmobilizowany 24 sierpnia. W walkach w rejonie Częstochowy, pułk wspierał piechotę, skutecznie odpierając ataki niemieckie, jednak po intensywnych walkach i okrążeniu, pułk został rozbity 4 września.
Klub sportowy
Wojskowy Klub Sportowy 7 PAP Częstochowa w 1925 roku występował w klasie C.
Symbole pułkowe
W 1937 roku zatwierdzono wzór sztandaru pułku. Sztandar był bogato zdobiony, z amarantowym krzyżem, orłem i napisami upamiętniającymi ważne bitwy. Odznaka pułkowa, zatwierdzona w 1931 roku, miała formę srebrnego krzyża z emaliowanymi proporcami i orłem w centrum.
Żołnierze pułku
Pułk miał wielu dowódców, w tym płk Aleksandra Kowalewskiego oraz płk Jerzego Krynickiego, który tragicznie zginął w 1924 roku. Wśród żołnierzy pułku byli również ofiary zbrodni katyńskiej.
Podsumowanie
7 Pułk Artylerii Lekkiej odegrał istotną rolę w historii Wojska Polskiego, biorąc udział w kluczowych działaniach bojowych i pozostawiając po sobie trwały ślad w historii II Rzeczypospolitej.
