Embraer N-821 Caraja
Embraer N-821 Caraja to brazylijski samolot dyspozycyjny z lat 80. XX wieku, zaprojektowany przez koncern Embraer. Samolot jest dwusilnikowym dolnopłatem turbośmigłowym o metalowej konstrukcji, przeznaczonym do transportu pasażerów oraz małych ładunków.
Historia
Opracowanie Embraer N-821 Caraja miało miejsce na początku lat 80., bazując na doświadczeniach z produkcji licencyjnego samolotu Piper PA-31-50 Navajo Chieftain. Prototyp oblatano 12 marca 1984 roku, a certyfikat dopuszczenia do lotów cywilnych uzyskano 21 lipca 1984 roku. Produkcja seryjna rozpoczęła się w sierpniu 1984 roku w zakładach Industria Aeronautica Neiva S.A.
Zastosowanie
Samolot N-821 Caraja jest używany w lotnictwie cywilnym jako:
- samolot dyspozycyjny
- taksówka powietrzna
- samolot transportowy do przewozu niewielkich ładunków
Opis konstrukcji
Embraer N-821 Caraja to samolot o następujących cechach:
- Typ: dwusilnikowy dolnopłat turbośmigłowy
- Podwozie: trójkołowe, chowane w locie
- Załoga: 2 osoby
- Liczba miejsc: 8 pasażerów
- Wymiary:
- Rozpiętość: 12,40 m
- Długość: 10,55 m
- Wysokość: 3,96 m
- Masa startowa: 3630 kg
- Silniki: 2 x Pratt-Whitney PT6A-27, każdy o mocy 561 KM (410 kW)
- Prędkość przelotowa: 430 km/h
- Zasięg: 1800 km (maksymalny), 1028 km (z pełnym obciążeniem)
Samolot posiada skrzydło o obrysie dwutrapezowym, wyposażone w klapy i lotki. Silniki są umieszczone w gondolach, znacznie wysuniętych przed krawędź natarcia skrzydła. Usterzenie jest trapezowe, a podwozie ma wolnonośne golenie z pojedynczymi kołami, które są chowane w locie.
Kabina załogi znajduje się w przedniej części kadłuba, z osobnym wejściem, natomiast kabina pasażerska na 8 miejsc posiada osobne drzwi z tyłu. W kadłubie znajdują się również bagażniki, które mogą pomieścić ładunki o wadze do 744 kg.
