Roman Andrzejewski
Roman Andrzejewski (1 lipca 1888 – 21 kwietnia 1964) był polskim działaczem robotniczym, radnym poznańskim oraz posłem do Krajowej Rady Narodowej. Urodził się w Krobi, w rodzinie wiejskiego cieśli.
Życiorys
W latach 1907–1917 Andrzejewski pracował jako stolarz w Berlinie, gdzie zaangażował się w socjaldemokratyczny związek zawodowy robotników drzewnych. Po zakończeniu I wojny światowej brał udział w rewolucji w Niemczech w listopadzie 1918. W 1919 osiedlił się w Poznaniu, gdzie kontynuował pracę w warsztatach kolejowych oraz aktywność w Polskich Klasowych Związkach Zawodowych.
W 1920 roku został zatrzymany za udział w demonstracji kolejarzy przed Zamkiem w Poznaniu, jednak sąd uniewinnił go. W 1921 roku został wybrany do Rady Miejskiej Poznania, gdzie kierował klubem radnych do 1925 roku. Był również inicjatorem powstania Związku Lokatorów i Sublokatorów w Poznaniu w 1924 roku.
Po 1925 roku ograniczył swoją działalność w ruchu robotniczym, kontynuując pracę w zakładach kolejowych aż do II wojny światowej. W lutym 1945 roku wziął udział w walkach o poznańską Cytadelę, walcząc w grupie około 2000 ochotników.
Po wojnie Andrzejewski wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej (PPR). W latach 1945–1950 był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Poznaniu oraz posłem do Krajowej Rady Narodowej (1945–1947). Pełnił też funkcję przewodniczącego Komisji Państwowego Urzędu Repatriacyjnego w Poznaniu i był członkiem władz Okręgowej Komisji Związków Zawodowych. Na emeryturę przeszedł w 1953 roku.
Roman Andrzejewski zmarł 21 kwietnia 1964 roku i został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu.
Bibliografia
- Marian Olszewski, Roman Andrzejewski, w: Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, tom I: A-D, Książka i Wiedza, Warszawa 1986
